ناموس کرونا!

ناموس از مفاهیم و ارزش‌ها در نظام اخلاقی افلاطونی و حاکم برکشورهای اسلامی خاورمیانه است. این اصطلاح بیشتر در جوامع با سنت به ارث رسیده از روزگار باستان و از راه زرتشتیان و سپس اسلام که دربارهٔ جنسیت و رفتار و روابط درون خانواده غیرت دارند، استفاده می‌شود.

در فرهنگ های آسیایی به ویژه در منطقه خاور میانه، حفاظت از ناموس افتخار به‌شمار می‌آید و همه افراد مونث خانواده یک مرد، ناموس یا شرف تبار خانواده محسوب می شوند.

ناموس معانی زیادی دارد اما آن چه در جامعه از آن استنباط کرده و فراگیر گفته و شنیده شده است به معنای آبرو ، قدر، عصمت، شرف و... بوده است و هنوز نیز چنین استنباط می شود.

تا ۱۰ سال پیش بسیاری از همشهریان و شهرستانهای منطقه، وقتی کسی سرطان می گرفت، نام مریضی سرطان بر زبان نمی آوردند و می گفتند (مرض نخشه اشباره) یعنی مرض بدی دارد که معنی و مفهوم آن همان سرطان بود و کسانی نیز بوده و حتی هستند که این مریضی را پنهان می کرده و می کنند، انگار که دارند از ناموسشان حفاظت میکنند انگار اعضای مونث وجودشان کار بد و خطرناکی انجام داده و باید حفظ آبرو کنند.

متاسفانه پنهانکاری که خود یکی از نشانه های ضعف است ما را به سمت دروغ می کشاند و بیماری خطرناک جز اسرار مگو حساب می شود و فرد بیمار نیز بدون اینکه متوجه شود بدان اعتقاد پیدا می کند که نباید مریضی و بیماری اش را به کسی بگوید و مدام در اضطراب است که اگر دیگران بفهمند در باره او چه فکر می کنند.

در جایی که اعتماد بنفس کار نکند، موهومات و توهمات افراد جای عقل می نشیند و وحشت فرمانروایی میکند آن ها مدام از قضاوت مردم می ترسند.این افراد حتی اگر جانشان در خطر باشد حاضر نیستند به پزشک مراجعه کنند و ناراحتی و درد خودرا با یک اهل فن و متخصص در میان بگذارند ولی حاضر می شوند هر نسخه بی جایی که افراد غیر مسئول برای آن ها می پیچیند قبول کنند تا نگذارند بیرون از خانه کسی به بیماری آن ها پی ببرد.

اینگونه افراد که معمولا افرادی از خانواده یا فامیل مشوق آن ها هستند به جای درمان به راه هایی می روند که علمی و عقلانی نیست.

الان در باره بیماری کرونا در سطح جامعه بخصوص در شهرهای کوچک با چنین مشکل بزرگی روبرو هستیم .طرف کرونا دارد یا علایمی که از خود بروز می دهد نشان از بیماری کرونا است، اما قبول نمی کند بیماری دارد و انکار میکند و برای اینکه نشان دهد که هیچ مرضی ندارد می آید بین مردم، ماسک نمی زند و بی توجه به توصیه ها موجب ابتلا دیگر شهروندان و نیز خانواده خود و دوستانش میشود.

اینگونه افراد حاضرند صد جوشانده و صد نوع حرف و حدیث مردم در باره خود درمانی گوش کنند اما حاضر نیستند که سری به دکتر بزنند و دنبال علاج باشند.

نتیجه چنین رفتاری مشخص است، آن فرد ضمن اینکه عامل پخش و گسترش ویروس میشود و جان دیگران نیز به خطر می اندازد خود نیز به دلیل سهل انگاری به مرحله خطر و مرگ نزدیک میکند. افراد زیادی بوده اند که در نتیجه ندانم کاری خودشان زودتر بسوی مرگ روانه شدند. در صورتی که می توانستند از پزشک و افراد آ گاه و دلسوز کمک بگیرند.

عزیزان، همشهریان، شهروندان، کرونا ناموس نیست، شرف نیست، قدر و منزلت برای کسی نمی آورد، دشمن خطرناکی ست که آمده تا من و شما را از پای درآورد، چرا به این ویروس مجال می دهیم. چرا با نگفتن و انکار مریضی، خود را به مرگ نزدیک می کنیم.

هرکس تا حالا هر بیماری که داشته، اعم از ناراحتی قلبی اعم ازدیابت، از سرطان از ایدز از کرونا فقط با پزشک متخصص و رفتن به دنبال علاج واقعی توانسته خطر مرگ را کم و کمتر کند و بسیاری نیز بهبود پیدا کرده اند. پنهان کردن بیماری یا انکار آن خرید مرگ است، با خودمان اینکار نکنیم.

قضاوت مردم دو روز بیشتر نیست، اما شیون بعد از مرگ فایده ای ندارد، هوشیار باشیم با خود چه می کنیم .

غرور و تعصب و پنهان کردن بیماری را کنار بگذاریم، راحت و شفاف بگوییم مریض هستیم و دنبال علاج، تعلل نکنیم.

مطمئن باشیم هر دردی در سکوت و با نگفتن درمان نمی شود، احساس خوب همدردی از درد می کاهد و به همه بیماران روحیه میدهد. خود را از این احساس انسانی همدردی و همیاری دور نکنیم.

اگر مشکلی دارید یا تنها هستید و مبتلا به بیماری کرونا شدید با مراکز بهداشتی تماس بگیرید، تجویزهای خانگی به هیچ وجه علمی نیست، از آن ها پرهیز کنید مسکن ها و داروهای قوی وضع را بدتر میکند، بدون تجویز پزشک متخصص هیچ دارویی مصرف نکنید.

و اگر بیمار بودید و احتیاج به کمک در خانه در هنگام قرنطینه داشتید، همشهریان و عزیزان گروه بهداشت آماده همکاری و همیاری هستند .با آنان تماس بگیرید تا از راهنمایی های آنان و همیاری اشان استفاده کنید

این را هیچ گاه از یاد نبریم روزانه صد ها هزار نفر در جهان بیماری سخت و خطرناک پیدا می کنند، راهش بیان درد و مراجعه به دکتر و معالجه است.

سلامت بمانید.