فرهاد ابراهیم پور / این چند روز چگونه طی شد

روز هاو ماه و سال می ایند و می روند و روزانه بر عمر ما اضافه می شود .من نمی دانم بر هر کدام از مردم شهرم و سرزمینم و جهان هر روز چه گذشته است و می گذرد ؛ مگر اتفاقاتی که توسط رسانه ها و خبرگزاریها منتشر شده و می شود .هرچند همه خبرها و گاه اتفاقات مهم در این روزها منتشر نمی شود مگر اتفاقاتی که حبرگزاریهای خاص انرا با نیت های خود پخش و منتشر می کنند . مطمنا در این ایام هیچ خبرگزاری پر تیرازی ننوشت و نگفتند که میزان روزانه مرگ و میر بر اثر فقر چقدر بوده است ننوشتند و نگفتند چقدر از منابع طبیعی جهان دستخوش غارت و نابودی انسانها قرار گرفته است و ننوشتند چقدر سال به سال بر میزان سرطان و دیگر بیماریهای لاعلاج اضافه میشود و نگفتند که کدام حکومت ها پیگیر و دنبال علاج و مشکلات این چنینی هستند و باز نگفتند در این ایام کرونایی درامد شرکت های بزرگ دارویی و غول های ساخت وساز چقدر بوده است و چرا بیشترین کشورهای جهان از کمترین امکان واکسیناسیون برخوردار هستند .

این دنیای خبری یکطرفه مطمئنا اگاهی یکطرفه می اورد و ما از هجوم این خبرگزاریها و نگاه انها به مسائل مصئون نیستیم .

دنیا را باید همه جانبه دید و در تلاش بود تا تابع بی منازع نوع نگاه انها نباشیم .

اما انچه در همین حوالی خودمان گذشت بیشتر خبرهای محلی بود و بیشتر تعطیلات و رعایت موارد کرونایی و کجا نرفتن ها و چه نکردنها بود .

امسال هم مثل سال گذشته نوروز با گسترش کرونا و رعایت پروتکل ها گذشت هرچند مردم دیگر کمتر به این پروتکل ها اهمیت دادند و با وجودی که بهاری و سرسبزی نصیب دشت و دمن شهر و دیار اوز نشد اما باغ شهری ها میزبان فامیل و طایفه ها بود و شنیدیم در بعضی جاها خبر از جشن هم بوده است . فرمانداری هم بنا بوظیفه خود اطلاعیه ای از رعایت پروتکل ها داد تا مردم شاید بیشتر مراعات کنند در کل دلخوشی کم بود و بهار ناسازگار و کرونا منتظر

از دیگر موارد که مثل همه سالها بود ؛نبود کادر پزشکی متخصص در این ایام تعطیلات بود .فرصتی بود که انترن ها و دانشجویان و پزشکان عمومی بخت و توان خودرا به نمایش گذارند و این بسیار بد است که در کل منطقه و چهار شهرستان کادر و پزشکی که متخصص باشد حضور نداشته باشد . من خودم در این ایام بدلیل وضعیتی که برای یکی از بستگان پیش امد حداقل سه شهرستان اوز و گراش و لار رفتم اورزانس باز بود و پزشک عمومی که بیشتر پزشکان تازه شروع بکار کرده بودند . دوستی میگفت فکر نکن این مشکلات در این چند شهرستان است بلکه در مراکز بزرگ هم تعداد افراد متخصص در ایام نوروز کم و کمتر می شوند .

خوبه که نوروز سه ماه تعطیلی ندارد وگرنه مردم بیمار و محتاج چه می کردند .

در این مدت به غیر از دوایر دولتی و حکومتی بقیه جسته و گریخته باز بودند و از روزهای دوم فروردین اوز در بیشتر وقت ها مغازه ها باز بودند ؛ هر چند مشتری کمتری داشتند .

بزرگترین اتفاق سالانه اوزیها روز 8 فروردین روز اوز بود که در کم رونق ترین وضعیت برگزار شد و با وجود تلاش موزه مردم شناسی انچنان به دل ننشست که سالهای قبل از کرونا بود .

از دیگر اتفاقات رسانه ای در سطح شهرستان اوز اعلام مفهوم نام و نشان اوز در تلویزیون استان فارس مرکز شیراز توسط یکی از اوزیها بود که جای بسی شگفتی و تعجب دارد و حتما خوددیده و شنیده اید.اوز خپل شد

حرف و حدیث های خانوادگی و گفت و شنودهای فامیل و طایفه مثل همه ایام سال برقرار بود و پایدار و ربطی به امدن بهار و نوروز و کرونا ندارد .

چون ناامیدی به اندازه کافی گریبان مردم فقیر و بدبخت و زحمتکش را گرفته راهی جز امیدواری در شرایط سخت و دشوار نداریم . البته میگن به چه امیدواری تکیه کنیم ....

.اجناس همچنان در حال گران شدن است و توان مردم در کمتر خریدن و گاه نخریدن شده است. در فروشگاهی دو قلم میوه فصلی دیدم که سرم سوت کشید ...گوجه باغی (گوجه سبز ) کیلویی 180 هزار تومان و گلابی خارجی کیلویی 75هزار تومان ...دیگه چیزی نگم بهتره .

همشهریانم ببینندگان گرامی سایت هر کجا که هستید بقیه فروردینتان و بهارتان خوش باد و سلامتی میهمان همیشگی اتان .

با شعری از هوشنگ ابتهاج ..سایه مطلب را به پایان می برم

بهار آمد، گل و نسرین نیاورد
نسیمی بوی فروردین نیاورد
پرستو آمد و از گل خبر نیست
چرا گل با پرستو همسفر نیست؟

........