اخرین روزهای دولت تدبیر و امید

ادم کار نکرده ادعا زیاد می کند حرف زیاد می زند همچون ادمی که نمی داند چه باید بکند هست ؛راه حل ندارند ؛ اما خوب انتقاد می کنند؛ فرقی هم نمی کند امور دست چه کسی است؛ یا انکس با چه مشکلاتی روبرو هست و چقدر قدرت دارد .

دولت حسن روحانی که خیلی راحت تا همین امروز هرچه انتقاد به حق و ناحق در باره او داشتیم و فضای مجازی پر از تبلیغات برعلیه او بود و به خاطر توهین های به او و حتی وزرای او نه کسی زندانی شد نه زیر فشار انچنانی قرار گرفت همین امروز فردا می رود . حرف و حدیتث در باره توانایی او و توان او و مجال او برای کار بر کسی پوشیده نیست .

ما بدمان نمی اید همه مشکلات جامعه را به قوه مجریه اقای روحانی نسبت دهیم و وظایف و تکلیف دیگر نهاد ها را به امان خدا بسپاریم و براحتی فراموش کنیم که عبور از مشکلات عدیده کشور برای دولتی که همه قدرت در اختیار نداشت کار اسانی نبوده است .

منم مانند بسیاری از اهالی این سرزمین به اقای روحانی رای داده ام چرا که گزینه بهتری برای انتخاب نداشتم و امیدوار بودم همه چیز با تدبیر و امید پیش برود اما همه انها نشد نقض بود و ایراد هم داشت کارهایی شد و دیده نشد هجوم خارجی و داخلی هم بر علیه او کم نبود اما اخلاق مدار بود و سهم تحملش بسیار بیش از دیگران . و شاید این نقیصه فرصت سوزی بزرگی برای دولت او بود که حسرت بعد از ان فایده ای ندارد .

حالا به خودم میگویم که چقدر من و شما منصفانه او را قضاوت کردیم .

ادمی تا از خانه خود دور نشود خانه اش را نمی بیند و باید کمی زمان بگذرد تا سهم خوشحالی یا نگرانی از رفتن دولت اورا بفهمیم .